تفاوت اساسی بین خنک کننده هوای تبخیری و تهویه مطبوع در این است که یک کولر از هوای گرم اتاق و آب برای ایجاد هوای خنک استفاده می کند که باعث مصرف انرژی کمتری می شود زیرا فقط دو قسمت مهم دارد که نیاز به رانندگی دارند. یک پمپ آب و یک فن برای مرطوب نگه داشتن بالشتک ها و خنک نگه داشتن هوا، یک موجودی ثابت از آب مورد نیاز است. سرمایش هوای تبخیری چرخه طبیعی خنک‌سازی است، مانند جریان باد در دریاچه.

کولر هوای تبخیری 100٪ هوای خنک طبیعی را با هزینه بسیار کمتری نسبت به تهویه مطبوع هوای یخچال منتقل می کند. بر این اساس، کاربردی ترین و مالی ترین انتخاب برای خنک کردن مناطق بزرگ و باز است. همچنین دلیلی برای بستن راه های ورودی و پنجره ها وجود ندارد. در واقع، وقتی ورودی‌ها و پنجره‌ها باز می‌مانند، با مهارت بیشتری کار می‌کنند. برخی از مزایای این سیستم های خنک کننده تبخیری این است که 70 تا 80 درصد انرژی کمتری نسبت به واحدهای برودتی مصرف می کنند.

کولر هوای تبخیری در کنار فضای کوچکی برای راه اندازی و عملکرد، به فناوری موتور جفت شده انقلابی نیاز دارد که می تواند کل خانه یا فضای کار شما را در مقایسه با 1500 فوت مربع با توان الکتریکی 1.2 کیلووات خنک کند. کولرهای هوای تبخیری حاوی مبردهای تولید شده ناایمن برای خنک کردن نیستند.

تعداد زیادی از گازهای مورد استفاده در تهویه مطبوع یخچالی، مواد تخریب کننده ازن شدید مانند هیدروفلوئوروکربن ها یا کلروفلوئوروکربن ها هستند که لایه ازن را تخلیه می کنند. انتشار CO2 معمولا با یک خنک کننده هوای تبخیری کمتر است.